yalnızca sunu bil ; Her sey cok degişti.

yıprandım.

Ben ucundan yakalamaya calıstıkca ayagımdan tutup ulasmamı engelleyen ; tekrar sabırla uzandıkca ulasmaya calıstıgımı benden ceken , her adımımda onume duvar oren carpıp canımn yandıgının bile farkına varamayacak kadar kor, naptıgını bilmez.. benim hayatımı benden calan herkese tesekkurler ne diyeyim..
pisman olucaklar.

Do you live?

yes, l do.

YENİ BİR BASLANGIC

-----------------------------------------

BrutaLife..

Guzel bir gun olmek icin..

suç yok, suçlu yok..
hayat böyle anladım..
ask yok.. artik yok.. ama zamanla alistim

senle ben hep böyle kalacagiz..
gitgide eriyip yok olacagiz..
ahh yavas yavass..

sorma neden niçin
her sey yalnizliktan..
bak bak bak baak güzel bir gün ölmek için..

düs yok, gerçek yok..
bak sonunda anladim..
yaz yok.. kış yok.. artık zamanı karıstırdım..

sorma neden niçin
her sey yalnızlıktan..
bak bak bak baak guzel bir gün ölmek icin..

ps: hayat her seye ragmen yasamaya degerdir.. kaybedince bende olmayacak bir seyi cok iyi yasayamamak bile bir seydir.. nedir ? - dusun ki varlıgını kanıtlayasın..

bir kac saat

bugun nasılım diye mi merak ediyorsun.. daha once hic olmadıgım kadar rahat.. ucuruma yakın ama uzaktan izlermis gibi.. keyifli.. yapıklarından en azından bugun yaptıklarından pisman olmayan ama bu anın cok yakın bir zamanda gececeginden emin olan biri.. boslukta degil gibi ama zincirlerle baglı degil hayata yine kıyıda bir yerlerde ama dune gore daha icerde..
yazmak istemiyorum bugun ..

..

hayatın pek de istedigimi gibi gittigini soyleyemeyecegim.. hayatta ne istiyorum simdiki amacım ne bilmiyorum .. bu muydu bu kadar mıydı okula girdim bu kadarını mı planlamıstım.. giricegime inanmadıgım icin mi dusunmemistim devamını bilmiyorum.. okul acılınca problemimin yeni bir cevre oldugunu dusunmustum eski lise arkadaslarımdan ayrılıp yeni arkadaslar edinmek istemiyor gibiydim.. tek basıma kalmak istemiyordum.. problemin zamanda oldugunu zannediyordum.. meger bendeyims.. evet bende direkt benim icimde.. zamanın onemi yok ve yerin de .. nereye gidersem ne yaparsam yapayım kacamayacagım sadece benden kaynaklanan sebepler.. ne yapacagını bilmemek gercekten yasamaktan zorlanmak.. her an hayat hakkındaki dusunecelerin degismesi.. hepsi amacsızlıktan mı ? oylesine yasıyor gibiyim.. zaman zaman kucuk umutlar pesinde kosuyorum bi kac saaat belki bir kac gunluk amaclar ediniyorum.. ama ne zaman bitireyim onları aynı psikoloji de buluyorum kendimi.. etraftaki herkesten sıkılmak ortamdan durumdan o an yasanan zamandan.. sadece tek kalmaya calısmak bir an evvel.. sebebi ne bilmiyorum.. nasıl davranmam gerektigini bilmiyorum.. sanki bana bir rol verilmis her an ama her an bir sahne uzerindeymisim gibi hissediyorum.. asabilecegimi sanmıyorum.. hayatımın geri kalanı icin maddi hic bir sey isteyemiyorum.. ne cok buyuk bir kariyer ne ev, araba ne de baska seyler.. bir seyler yapıyorum ama sadece yapmak icin ya da biri yapmamı soyledigi icin .. ve her an yaptıgım her seyden pisman olacakmısım gibi hissediyorum.. yaptıgım seylere dısardan bakıyorum onları yaparken bile , boyle olunca icimden gelerek yaptıgımı soyleyemem ve yine bundandır yaptıklarımndan ya da soylediklerimden pisman olmam cogu zaman.. ne yapmam nasıl davranmam gerektigini gercekten bilmiyorum.. insanları gormek istemiyorum ama iyi arkadaslarım olsun istiyorum.. bildigim tek sey ne istedigimi bilmedigim.. amacsızlık boyle olsa gerek.. kendimi hicbir ortama uygun gormuyorum hicbir gruba ait cunku hicbir sey yapmak istemiyorum bazen.. sadece icimden geldigi gibi davranmak istiyorum ama yaptıklarımı o kadar sorguluyorum ki bazen.. bende problem biliyorum ve hissediyorum ama cozemiyorum.. insanların bir seylere asılırken gerceklestirmek icin cabalarken goruyorum bos ugraslar diyip geciyorum.. hicbir sey ama hicbir sey yapmak istemiyorum.. derslere asılmak ? neden ama .. amac ne doktor olmak mı ya olduktan sonra tus mu uzmanlık mı bu mu hayattan beklentim bu mu? ya da iyi arkadaslar dostlar edinmek mi peki gercekten istiyor muyum baskalarıyla zaman gecirmek yoksa bu mu olması gereken.. yine farkına varmadan buldugum ve amacsızca devam ettigim ingilizcde kursundaki hocanın sordugu elli yasına geldiginde kendini nerede goruyorsun? nerede goruyorum.. profesor olunca mutlu mu olucagım ya da evlenip coluk cocuga karısınca.. dunya yı gezmek mi istiyorum yoksa yanı basımda bile farkına varmadıgım seyleri belki uzaklarda bulursam anlayacagımı mı umuyorum.. evrenin icinde hayatımın icinde bir noktayım.. artık dunyevi amacların gecici oldugunun da farkındayım.. ama yapacagıma inanma hırsım saniyeler icerisnde geciyor olustuktan sonra.. ne yaparken egleniyorum.. gercekten nasıl insanlardan hoslanıyorum.. hayatımın geri kalanında ne yapmalıyım.. hep baskalarını hayatına ozenmekle mi gececek hayatımda ya da keskelerle mi.. hayat ne peki.. palavra.. oyunun bitmesi perdelerin kapanması icini saatimi yoklamaktan baska bir sey yapmayan bas rol oyuncusu gibi igreti gozlerle bakar oldum hayatıma.. cevreme .. evet oturmus bir karakterim alıskanlıklarım bile yok.. hem hicbir sey hem her seyi aynanda yapmak gibi bir sey.. ama cok , cook zor .. yoruldugumu hisseder gibiyim.. ne kadar daha bu modda kalırım direnebilirim bilimyorum.. cunku senaryo yok ortada.. ve kucuk mutluklar yetmiyor bazen yasamaya.. umut etmek.. ama neyi . ben kimim ne yapıyorum icim-ruhum-aklım bana ne yapmamı soyluyor.. bir cok seyi yapiyor olabilirm su an ama ben hangisi seciyorum.. secmek istiyor muyum.. ben ben olsam ne secerdim.. ne kadar daha boyle gidicek bilmiyorum ama ruhum yıpranıyor hissediyorum..